Zwangerschapsafbreking
Er is een onderscheid tussen een onderbreking van een ongewenste zwangerschap en een afbreking om medische redenen.
- Ongewenste zwangerschap: dit is een zwangerschap die door de zwangere vrouw niet wordt geaccepteerd. De redenen hiervoor kunnen uiteenlopend zijn:
- de zwangere vrouw wenst eigenlijk geen kind: ze is te jong, heeft geen partner, heeft het sociaal moeilijk,...
- de zwangere vrouw is zwanger van een (mogelijk) gehandicapt kind
- Afbreking om medische reden: dit kan nodig zijn omdat het leven van de moeder in gevaar is of omdat het kindje een ernstige of niet-leefbare afwijking heeft.
Wettelijk gezien is in België een zwangerschapsafbreking bij een duur van minder dan 12 weken geen probleem. Dit betekent echter niet dat op elke vraag voor een abortus in ons ziekenhuis wordt ingegaan. Elk geval zal apart worden besproken en de beslissing om de zwangerschap te beëindigen kan pas na overleg en een doordachte afweging van alle relevante factoren.
Bij een zwangerschapsduur tussen 12 en 22 weken zal, na een actieve vraag van het koppel/de zwangere vrouw steeds een adviescommissie mee beslissen. Deze commissie bestaat uit gynaecologen, een vroedvrouw, een kinderarts, een pastor en enkele leden van de commissie voor medische ethiek. Wanneer hier een consensus bereikt wordt, kan de procedure tot stopzetten van de zwangerschap in gang worden gezet. Wanneer geen consensus wordt bereikt, zal de gynaecoloog de patiënt doorverwijzen naar een gespecialiseerd centrum.
Een onderbreking van een zwangerschap van meer dan 22 weken gebeurt nooit in ons ziekenhuis. Hierbij zal steeds doorverwezen worden naar een gespecialiseerd centrum.
Door bestaande testen (NIPT test) en echografie kunnen bepaalde afwijkingen bij de foetus worden vastgesteld. Nadat de zwangere vrouw /het koppel door de gynaecoloog over de afwijkende resultaten is ingelicht kan dit leiden tot medische, morele en ethische dilemma’s.
Afhankelijk van de aandoening kunnen bijkomende onderzoeken, gesprekken en consultaties in gespecialiseerde centra nodig zijn. In een aantal gevallen kunnen de resultaten toch nog wijzen op een gunstige uitkomst voor de foetus of kan het koppel gerustgesteld worden.
In een aantal gevallen echter kunnen de bijkomende testen wijzen op een zeer ernstige aandoening zodat een zwangerschapsonderbreking kan overwogen worden. Deze vraag moet echter altijd komen van de zwangere vrouw/het koppel.
Wanneer beslist wordt om de zwangerschap te beëindigen staat een team ter beschikking, bestaande uit een gynaecoloog, een vroedvrouw, een kinderarts, een sociaal assistente en een psychologe. Er is steeds een wettelijke bedenktijd van 6 dagen.
Omdat de beslissing tot een zwangerschapsafbreking gepaard gaat met zeer veel emoties is een goede begeleiding noodzakelijk.
Zo zal er bijvoorbeeld op de dag van opname voor gezorgd worden dat de patiënte niet in een kamer terecht komt waar een pasbevallen mama ligt met een krijsende baby.
De gynaecoloog zal op voorhand het medische gedeelte bespreken: hoe zal de ingreep verlopen, krijg je medicatie, baxters, zal je pijn hebben? Zal het lang duren? De arts zal ook bespreken dat bijkomende onderzoeken van het kindje nodig zullen zijn. De ouders moeten hiermee akkoord gaan.
Ook de vroedvrouw die de patiënte op de geplande dag zal begeleiden zal op voorhand de zwangere vrouw/het koppel zien en het verloop van de ingreep opnieuw bespreken. Zij zal ook bespreken of de baby kan gezien worden, of er foto’s kunnen genomen worden en uitleg geven over aanvullende onderzoeken van het kindje, bv RX-opnames, een autopsie
Wanneer het nodig is, is er een psychologe ter beschikking die zowel vóór de geplande datum, als op de dag zelf en ook nadien ondersteuning kan bieden.
Afhankelijk van de duur van de zwangerschap kan/moet een registratie gedaan worden van het doodgeboren kindje en kan/moet gekozen worden om een afscheidsdienst met begrafenis/crematie te organiseren. De sociaal assistente zal dit bespreken en regelen.
